De zure appel
Ring Ring! Vandaag ben ik je wekker en wil je er even aan herinneren dat het leven gaat zoals het moet gaan. Soms moet je even door de zure appel bijten, om vervolgens te kunnen genieten van het zoetste stukje. Zo ook in het leven! Een les die zich herhaald, maar door nare ervaringen vaak vergeten wordt. Afgelopen woensdag werd ik getest en wat bleek: de stof is niet blijven hangen, tijd om het voor mezelf en de wereld te herhalen.
Scriptie Stress
De afgelopen vijf maanden stond in het teken van mijn scriptie. Het was een zware tijd maar heb tot de laatste seconde gevochten. Afgelopen woensdag was dan eindelijk het moment om mijn scriptie in te leveren. Helaas was ik nog niet helemaal klaar en moest ik nog enkele bronnen toevoegen. Een half uur voor tijd, was ik daar nog steeds niet klaar mee. De Inholland pc werkte ook totaal niet mee en liep om de minuut vast. Een ieder zijn worst case scenario, maar mij overkwam het echt. Gelukkig week mijn scriptie maatje Sima niet van mijn zijde en hielp mij tot het laatste moment. Doordat de pc steeds vastliep verloor ik veel tijd en versprong mijn hele scriptie. Ik had twee keuzes, uitprinten of herkansen zonder enige feedback. Ik koos voor het eerste, 11.45 rende ik naar de printer en bekeek het document: alles was versprongen, lege pagina’s, afbeeldingen op verkeerde plekken en hoofstukken aan het einde van de pagina. Mijn hart sloeg aan diggelen, maar ik probeerde sterk te blijven. Toen ik 11.50 bij de copyshop alles aan het inbinden was stortte ik echt in. Mijn scriptiemaatje sprak mij moed in maar deze was inmiddels al gekelderd tot het laatste niveau. Klokslag 12:00 leverde ik mijn scriptie, versprongen en al in!
Count your blessings
Nadat alles gecontroleerd was bij het secretariaat, liep ik weg. IK was diep teleurgesteld in mezelf en kon het niet geloven dat na vijf maanden hard werk dit het resultaat was: een versprongen scriptie zonder enige structuur. Eenmaal thuis aangekomen kwam de klap KEIHARD aan. Voordat ik het wist riep ik dit gebeurt mij altijd! Ik was al mijn ‘blessings’ compleet vergeten.
Never Give up
Voordat ik ging slapen las ik mijn Joyce Meyer dagtekst met de titel: What Do you Do? Het eerste wat ik las was: ‘’Geef je op als dingen niet gaan zoals ze moeten gaan? Of handel je in geloof en blijf je doorgaan? Voor het eerst dacht ik aan de eerste optie, maar toen dacht ik NEE stop! Opgeven staat niet in mijn vocabulaire, ik heb gedaan wat ik kon doen. Ik heb keihard gewerkt, zo hard dat ik zelfs op mijn verjaardag de hele dag op school zat. Het leven gaat zoals het moet gaan, je hebt niet altijd alles zelf in de hand en dat zal altijd zo blijven.
Alhoewel ik het deels heb geaccepteerd dat het nou eenmaal zo is verlopen, is het verdriet nog steeds groot. Herkansen? Dat kan altijd. Alleen daar gaat het niet om, ik ben terneergeslagen omdat ik er zo hard aan heb gewerkt om het de laatste dag zo te moeten inleveren. Toch stel ik al mijn vertrouwen op God en geloof ik dat het uiteindelijk goed komt.
De laatste vraag die ik voor jullie heb is: what do you do? Geef je op als de appel zuur is? Of bijt je door? Ik? Me, Iraida Nicatia Clare: Ik bijt DOOR! De appel is nu zuur, maar zal ‘soon’ weer zoet smaken.
When things Go B-A-D, don’t Go With them!
Love,
Irai
